فیزیوتراپی عصب دست

چسبندگی عصب دست یا سندورم تونل کارپال یک بیماری شایع است که باعث درد، بی حسی و ضعف در مچ دست و دست می شود. چسبندگی عصب دست می تواند بر استفاده از کل بازو تأثیر بگذارد. این مشل در اثر فشار روی عصب در پایه کف دست (عصب مدیان) ایجاد می شود. به دلیل نیازهای ثابتی که افراد برای استفاده از دست‌ها و مچ‌های خود دارند، در صورت شدید بودن علائم ممکن است نیاز به جراحی باشد. با این حال، برای بسیاری از افراد مبتلا، درمان فیزیوتراپی عصب دست می تواند درد و بی حسی را کاهش دهد. فیزیوتراپی عصب دست اغلب می تواند به بازیابی استفاده طبیعی دست، مچ و بازو بدون نیاز به جراحی کمک کند.

فیزیوتراپیست ها متخصص حرکت هستند. آنها کیفیت زندگی را از طریق مراقبت عملی، آموزش بیمار و حرکات تجویز شده بهبود می بخشند. برای ارزیابی وضعیت عصب دست می توانید مستقیماً با فیزیوتراپیست تماس بگیرید.

علائم و نشانه های چسبندگی عصب دست

چسبندگی عصب دست معمولاً به تدریج شروع می شود. بسیاری از افراد گزارش می دهند که با بی حسی، سوزن سوزن شدن یا سوزش در انگشتان شست، اشاره و میانی خود از خواب بیدار می شوند. گاهی اوقات انگشت حلقه تحت تأثیر قرار می گیرد. بسیاری از مردم احساس می‌کنند که باید دست‌های خود را تکان بدهند تا علائم چسبندگی عصب دست خود را کاهش دهند.

با بدتر شدن وضعیت، علائم در طول روز بیشتر قابل توجه می شوند. علائم اغلب در این شرایط بدتر می شوند:

• گرفتن اجسام سنگین.

• استفاده از کامپیوتر.

• در دست گرفتن تلفن همراه.

• گرفتن هر چیزی برای مدت طولانی.

اگر فشار روی عصب ادامه یابد، ممکن است ضعف دست و بی‌حسی ثابت‌ رخ دهد. ممکن است متوجه شوید که اشیا را به طور غیرمنتظره ای رها می کنید.

تشخیص چسبندگی عصب دست

فیزیوتراپیست ها با سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای تشخیص دقیق و درمان و فیزیوتراپی عصب دست همکاری می کنند. اغلب تشخیص چسبندگی عصب دست بدون انجام آزمایشات گسترده امکان پذیر است. فیزیوتراپیست شما یک ارزیابی کامل را برای تعیین تمام عواملی که ممکن است در ایجاد وضعیت شما نقش داشته باشند، انجام خواهد داد.

فیزیوتراپ با پرسیدن سوالاتی از شما برای جمع آوری اطلاعات در مورد سابقه و وضعیت سلامتی شما شروع می کنند. فیزیوتراپیست شما ممکن است از شما بپرسد:

• آیا در ناحیه مورد نظر آسیب دیده اید؟

• اگر چنین است، آسیب چگونه رخ داده است؟

• آیا کارهای تکراری را در محیط کار یا ورزش انجام می دهید؟

• آیا قبلا به پزشک یا فیزیوتراپ مراجعه کرده اید؟ آیا آزمایشات تصویربرداری یا آزمایشات دیگری انجام داده اید و نتایج آنها را دریافت کرده اید؟

• علائم فعلی شما چیست و چگونه فعالیت های شما را تغییر داده است؟

•درد دارید؟ اگر چنین است، درد شما کجا و چقدر شدید است؟ آیا میزان درد در طول روز متفاوت است؟

• آیا برای انجام برخی فعالیت ها مشکل دارید؟ چه فعالیت هایی را نمی توانید انجام دهید؟

این اطلاعات به فیزیوتراپیست اجازه می دهد تا آنچه را که تجربه می کنید بهتر درک کند و به تعیین دوره معاینه فیزیکی شما و فیزیوتراپی عصب دست کمک می کند.

معاینه فیزیکی بسته به مصاحبه شما متفاوت خواهد بود. فیزیوتراپ شما منطقه علائم شما و هر حرکت یا موقعیتی که باعث درد می شود را مشاهده می کند. فیزیوتراپ همچنین ممکن است نواحی دیگر بدن شما مانند گردن و اندام فوقانی را هم بررسی کنند. فیزیوتراپ ممکن است:

• از شما بخواهد دست تان را برای رسید به یک شیء دارز کنید.

• از شما بخواهد که اجسام با اندازه های مختلف را بگیرید و آنها را در موقعیت های مشخصی برای مدتی نگه دارید.

• تحرک و قدرت ساعد، مچ دست و بازوی شما را ارزیابی کنید. این کار به تعیین اینکه آیا سایر نواحی بدن برای بهبود وضعیت شما نیاز به درمان دارند یا خیر کمک می کند.

• به آرامی، اما با مهارت، اطراف بازو و مچ دست خود را لمس کند تا دقیقاً جایی که دردناک تر است را پیدا کند.

چندین آزمایش ممکن است برای کمک به تشخیص یا رد چسبندگی عصب دست استفاده شود، از جمله:

• معاینه گردن، شانه و بازو و پایین تا انگشتان برای رد سایر شرایط. به بسیاری از بیماران گفته شده است که به فیزیوتراپی عصب دست نیاز دارند، اما متوجه شده اند که درد از ناحیه دیگری می آید.

• تست قدرت گرفتن انگشتان و شست شما.

• تست های حسی.

• تست های دامنه حرکتی مچ دست و بازو.

• تست فلکشن مچ دست (فالن). فیزیوتراپیست از شما می خواهد که پشت دستان خود را به مدت یک دقیقه به هم فشار دهید. گزگز یا بی حسی در انگشتان دست که در عرض 60 ثانیه رخ می دهد ممکن است نشان دهنده چسبندگی عصب دست باشد.

• تست علامت تینل. فیزیوتراپ شما از چکش یا انگشت برای ضربه زدن به عصب میانی در مچ دست شما استفاده می کند. سوزن سوزن شدن در انگشت شست و انگشت اشاره و وسط ممکن است نشان دهنده چسبندگی عصب دست باشد.

• مطالعات الکتریکی و عصبی. فیزیوتراپیست شما ممکن است الکترومیوگرام یا تست نوار عصب و عضله و آزمایش سرعت هدایت عصبی را انجام دهد. این آزمایش‌ها میزان انتقال عصبی را اندازه‌گیری می‌کنند و به تعیین شدت چسبندگی عصب دست کمک می‌کنند.

• اشعه ایکس. اگر ضربه ای را تجربه کرده اید یا اگر فیزیوتراپ متوجه شود چیزی مطابق انتظار نیست، ممکن است شما را برای عکسبرداری اشعه ایکس ارسال کند.

پس از ارزیابی، فیزیوتراپ شما یافته های خود را با شما در میان می گذارد و با شما برای شروع یک برنامه درمانی فیزیوتراپی عصب دست برای بهبود وضعیت تان همکاری می کند.

فیزیوتراپی عصب دست چه کمکی می کند؟

فیزیوتراپ شما یک برنامه درمانی شخصی سازی شده بر اساس مورد خاص شما برای برنامه فیزیوتراپی عصب دست ایجاد خواهد کرد.

در مراحل اولیه چسبندگی عصب دست، مراقبت محافظه کارانه به عنوان اولین گام توصیه می شود. درمان فیزیوتراپی عصب دست می تواند برای کاهش علائم و کمک به بازگشت به فعالیت های روزمره موثر باشد.

بسته به علل چسبندگی عصب دست شما، برنامه فیزیوتراپی عصب دست ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آموزش بیمار برای فیزیوتراپی عصب دست

 فیزیوتراپیست راه هایی را به شما آموزش می دهد تا وضعیت خود را بهبود بخشید و از بدتر شدن آن جلوگیری کنید. این ممکن است شامل آموزش در مورد اهمیت موارد زیر باشد:

• تغییر وضعیت مچ دست (مانند اجتناب از حالت خم شدن مچ دست برای مدت طولانی(.
• وضعیت مناسب گردن و قسمت بالایی پشت (جلوگیری از وضعیت سر به جلو یا خمیدگی).
• اقدامات احتیاطی ایمنی هنگام استفاده از ظروف تیز، ابزار، یا سایر وسایل. این امر به ویژه در صورتی مهم است که فیزیوتراپ شما تغییراتی را در سطح احساس شما تشخیص دهد.
• وقفه های کششی در طول کار یا فعالیت های روزمره.

تمرینات کششی فیزیوتراپی عصب دست

فیزیوتراپیست تمرینات کششی ملایمی را برای بهبود انعطاف پذیری مچ، دست و انگشتان به شما آموزش می دهد.

تمرینات تقویتی فیزیوتراپی عصب دست

فیزیوتراپیست شما ممکن است تمریناتی را برای تقویت عضلات به شما آموزش دهد تا به شما در حفظ وضعیت بهتر کمک کند. هنگامی که علائم شما کاهش یافت، ممکن است تمرینات تقویتی برای دست، مچ دست و ساعد تجویز شود.

سرما و گرما درمانی

فیزیوتراپیست شما ممکن است از سرما یا گرما درمانی استفاده کند یا به شما توصیه کند از یخ یا گرما برای تسکین درد استفاده کنید.فیزیوتراپیست همچنین ممکن است گزینه هایی را برای کار، خانه و فعالیت های اوقات فراغت شما به عنوان بخشی از برنامه درمانی فیزیوتراپی عصب دست شما توصیه کنند. این گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ارزیابی محل کار. اگر پشت میز می نشینید و با رایانه کار می کنید، مهم است که صفحه کلید خود را به درستی تراز کنید تا از کار در حالت خمیده مچ خودداری کنید.
• افزایش اندازه دسته ابزار و ظروف با افزودن مواد اضافی برای گرفتن راحت تر.
• استفاده از دستکش یا بسته بندی مخصوص دور دسته ابزار برای کاهش لرزش اگر این مسئله برای شما مشکل ساز است.
• پوشیدن دستکش برای گرم نگه داشتن مچ دست و دست.
• کاهش یا توقف فعالیت هایی که علائم شما را افزایش می دهند تا زمانی که کمتر یا شدید شوند.

اهداف فیزیوتراپی عصب دست

• علائم خود را بدون نیاز به جراحی کاهش دهید.

• به شما اجازه می دهد تا حد امکان فعال باشید.

• به شما کمک می کند تا کار، خانه و فعالیت های اوقات فراغت عادی خود را از سر بگیرید.

فیزیوتراپی عصب دست بعد از جراحی

اگر ارزیابی نشان داد که چسبندگی عصب دست شما شدید است، یا اگر علائم شما ادامه یابد، فیزیوتراپیست شما ممکن است شما را برای مشورت با جراح ارجاع دهد. در صورت نیاز به جراحی، جراح نوار بافتی را که سقف تونل کارپال را تشکیل می دهد، آزاد می کند. این کار باعث کاهش فشار روی عصب مدیان می شود.

هدف فیزیوتراپی عصب دست پس از جراحی

• از تشکیل بافت اسکار جلوگیری شود.

• کمک به بازگرداندن قدرت به مچ دست.

• به شما کمک می کند تا یاد بگیرید عادت هایی که ممکن است در وهله اول منجر به بروز علائم شده باشد را تغییر دهید.

درمان فیزیوتراپی عصب دست پس از جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مدیریت اسکار برای حفظ لطافت و انعطاف پذیری پوست.

• تمریناتی برای سر خوردن عصب در داخل تونل.

• تمرینات کششی برای بهبود تحرک و عملکرد مچ دست و انگشتان.

• تمرینات تقویتی برای بهبود قدرت عضلات و عملکرد مچ و دست.

• آموزش در مورد وضعیت و موقعیت مناسب مچ دست برای جلوگیری از فشرده سازی تونل کارپال یا چسبندگی عصب دست در فعالیت ها.

پیشگیری از ابتلا به چسبندگی عصب دست

هیچ استراتژی ثابت شده ای برای جلوگیری از چسبندگی عصب دست وجود ندارد، اما راه هایی برای کاهش فشار به دست ها و مچ دست وجود دارد. از آنجایی که عوامل متعددی می توانند در ایجاد چسبندگی عصب دست نقش داشته باشند، یک راه حل واحد ممکن است برای همه موثر نباشد.

روش های زیر برای کاهش استرس و فشار در دست ها و مچ دست ها موثر است:

• وضعیت بدن تان را بهبود بخشید. مطمئن شوید که وضعیت بدن شما متناسب با کاری است که انجام می دهید. هم ترازی مناسب تنه، گردن و شانه ها می تواند از فشار زیاد و قرار گرفتن مچ دست ها در وضعیت نامناسب جلوگیری کند.

• استراحت های مکرر داشته باشید. هنگام انجام فعالیت های تکراری، با انجام حرکات کششی گاه به گاه به دستان خود استراحت دهید. در صورت امکان، هنگام انجام برخی کارها، دستان خود را به طور متناوب تغییر دهید. انگشتان خود را از هم باز کنید تا دائماً در حالت گرفتن قرار نگیرید.

• کاهش نیرو. اکثر افراد هنگام کار با دستان خود از نیرویی بیشتر از حد نیاز استفاده می کنند. نیرویی را که برای تایپ استفاده می کنید کاهش دهید. برای جلوگیری از خستگی و فشار عضلانی، دست خود را شل کنید. هنگام نوشتن با دست برای مدت طولانی، از یک قلم دسته بزرگتر یا دسته ژل ای نرم استفاده کنید.

• حالت خنثی مچ دست. از خم کردن مچ دست خود برای مدت طولانی خودداری کنید. هنگام انجام کارهای طولانی مچ دست خود را صاف یا خنثی نگه دارید. این بدان معناست که مچ دست شما نباید به سمت بالا (کشیده) یا پایین (خمیده) خم شود.

• تنظیمات محل کار. از یک فیزیوتراپ بخواهید محل کار شما را بررسی کند تا مطمئن شود که متناسب با قد، وضعیت بدن و وظایف شماست. اطمینان حاصل کنید که مچ دست خود را روی لبه میز تان قرار نمی دهید. تنظیمات ساده می تواند به جلوگیری از فشار غیر ضروری و چسبندگی عصب دست کمک کند.

• دستان تان را گرم نگه دارید. اگر در یک محیط سرد کار می کنید، احتمال بروز درد و سفتی دست بیشتر است. اگر نمی توانید دما را کنترل کنید، دستکش بپوشید تا دست ها و مچ های خود را گرم نگه دارید.

• سلامتی خود را حفظ کنید. توجه به سلامت عمومی گام مهمی در پیشگیری از چسبندگی عصب دست است. فعال ماندن و حفظ وزن مناسب ممکن است به کنترل بیماری ها و شرایطی که ممکن است منجر به چسبندگی عصب دست شوند کمک کند.